Gisteravond werden we verwend want de kachel in de yurt werd aangestoken. 's Nachts was het ongeveer 5 graden.Toch maar op tijd op vanochtend, ondanks dat de weg, aangelegd door de Chinezen, uitstekend is. Want we moeten op tijd bij de grens zijn. Om elf uur gaat het hek dicht en dan moeten we wachten tot 15.00 uur. Brigitte was erg teleurgesteld dat deze mooie weg die zij zich herinnerde, ook al zulk fraai asfalt heeft want we reden in stevig tempo waardoor het mooie landschap met besneeuwde bergtoppen aan ons voorbij zoefde. Ze had veel liever de oude weg nog gehad, lekker hobbelen over gaten en kuilen waardoor we langer en beter van al het moois; de uitgestrekte graslanden, besneeuwde bergen, yurts, kuddes paarden, zouden kunnen genieten. Maar ja, ook hier gaat de vooruitgang door. Goh, gekhè...Uiteraard een aantal fotostops gemaakt. Dit wordt de dag van de checkpoints; de eerste was ver voor de grens voor het controleren van de permit dat we hier mogen reizen en het controleren van onze paspoorten. Nu mogen we niet meer stoppen met de auto en niet meer uit de auto voor foto's. Op 3.500 meter hoogte passeren we het prachtige, rimpelloze Chatyr Kul-meer. Het weerkaatst als een spiegel de bergen eromheen. Prachtig! We maken foto's uit de rijdende auto, best lastig en mocht niet maar onze chauffeur vond het ok. Bij de tweede controle werden onze paspoorten nog eens bekeken. De derde was de officiële grens van Kirgizië waar we om 10.00 uur waren. Gelukkig reden we langs de enorme rij vrachtwagens die vaak langer dan een dag nodig hebben om de grens over te mogen. We hadden pech dat een Duitse hotelbus voor ons was met 19 mensen, waardoor we lang moesten wachten. Hier waren een soort tunnelkantoortjes, ditmaal voor de officiële grenscontrole (op de Torugart-pas, 3.752 m) van onze paspoorten. We haalden op het nippertje de grens, 10.55 uur. Hier namen we snel afscheid van onze Kirgizische chauffeur en gelukkig stond onze Chineze chauffeur met gids al klaar. We gingen lopend de grens over en weer waren er tunnelkantoortjes voor onze paspoortcontrole. Maar de controleurs sliepen/ lunchten dus konden we zo doorlopen en de bagageband was zo traag dat de man zei: loop maar door. Voor ons ongelofelijk dat het zó makkelijk ging. Brigitte heeft hier ooit echt alles, van boekjes tot dropzakjes open moeten maken. En we lazen nog steeds verhalen over dat het erg moeizaam kan zijn. Nadat de auto ook gecheckt was konden we weer verder rijden. Zo mooi als de weg in Kirgizië was, zo beroerd was die in het begin in China, Brigitte genoot! Ze herkende ook weer stukken van de weg, vooral de rode bergen die prachtig oplichten als de zon schijnt, maar helaas reden we hier in de stromende regen. Desondanks was het een schitterende tocht. Het weer knapte gelukkig weer snel op. Na een lange rit kwamen we om 13.40 uur nogmaals bij een controlepost: douane/immigratie. Helaas waren de officials aan het lunchen en ging de poort pas om 14.30 uur open. We mochten wel wat rondlopen en alleen het gebouw fotograferen verder niets. Kennelijk was dat toch te 'eng' want na een tijdje moesten we de auto weer in. Tegen drieën kwamen de officials keurig in gelid aanlopen. Hier nogmaals paspoortcontrole plus invullen immigratieformulier, waarop we o.a. moesten invullen dat we per vliegtuig het land waren binnengekomen met Quatar airlines of zoiets, tja..... Kennelijk is er maar 1 manier om China binnen te komen: per vliegtuig! Onze paspoorten werden zeer uitgebreid bekeken en.....onze temperatuur werd gemeten! Brigitte kreeg er de slappe lach van maar kon zich inhouden. Eppie stond naast haar maar werd gesommeerd achter haar te gaan staan. Het werd zelfs opgemerkt dat onze paspoorten verschillend zijn (die van Brigitte is iets ouder dan die van Eppie) Ook nu weer moest onze bagage op de lopende band maar het duurde lang voor het 'mannetje' arriveerde. Haast en ergenis zijn slechte dingen in China! We hebben alles rustig ondergaan, het is een ervaring op zich! Om 15.03 uur waren we officieel in China. Bij het verlaten van het terrein toch nog een keer paspoortcontrole en toen op weg naar Kashgar waar we ca. 16.00 uur aankwamen in ons 5 sterren hotel. Tot onze verrassing kwam Keyoum, onze reisagent in China, ons welkom heten en het was een leuk weerzien voor Brigitte en hem want het was 10 jaar geleden dat ze elkaar gezien hadden. Hij nodigde ons uit voor een diner en we hebben heerlijk gegeten, pompoen met noten, maïs en aardappel we kregen er warm water ( doe maar ruig ;-))bij en bestelden een meloensapje.