( Met terugwerkende kracht geschreven door Brigitte omdat we niets meer op de site konden toevoegen ) Karakul:

Via de spectaculaire Karakoram Highway rijden we naar dit prachtige meer dat is omringd door sneeuwtoppen van o.a. de Kongur Tagh (7649 m.) en mijn favoriete berg de Muztagh Ata (7546m.). Plus daarbij tig zichtbare gletsjers; Eppies favoriete ijsvorm. Ze telde er 15 in 1 view! Muztagh Ata is Uyhgur voor Vader der IJsbergen.

De Karakoram Highway is hier inmiddels een heuse snelweg geworden. Onderweg passeren we schitterende bergen in alle kleuren rood. Oh wat zou dit mooi zijn met een zonnetje er op. Maar we hebben grijs weer en af en toe zelfs een beetje regen.

We stoppen ook even bij Bulunkul (hoekmeer). Dit is een soort reservoir van een stuwmeer omgeven door zandsteenbergen in een soort onrealistisch zwart-wit dat ik omschrijf als negatief bergen. Het is hier erg koud en het waait hard. We gaan duimen voor mooi weer bij Karakul. En oh wat zijn we blij, het zonnetje komt door, het water kleurt alle kleuren blauw en de Muztagh Ata is bijna helemaal zichtbaar! Ik ben zó blij hier weer te zijn en voel me een bevoorrecht mens dat ik hier zomaar weer mag staan.

Omdat je hier al heel hoog staat (3600m.), zijn de bergen vanuit ons perspectief nog "slechts" een metertje of 4000 hoog. De sneeuw is dus dichtbij. Het is een schitterend gezicht. Kara betekent zwart en kul meer. Het water kan diep zwart kleuren. Maar ook turquoise en alle kleuren blauw. En van dit alles staan wij nu te genieten. De wolken trekken over en geven steeds andere kleuren en schaduwen over het meer en de bergen rondom. Hier en daar staan wat yurten. Steeds ziet het er weer anders uit en steeds vinden we het weer even mooi! We hebben hier echt echt echt ontzettend genoten.