Muztagh Ata Base Camp
Van Karakul gaan we naar Qoltumak, een soort zomervestiging van herders. Ze leven hier in juli en augustus met hun yaks en trekken daarna weer naar lagere gebieden. Het wordt hier dan namelijk ijzig koud en onbegaanbaar. We zitten hier namelijk op zo'n 4000m.
We slapen samen met een familie in hun yurt. Heel basic onder een stapel dekens en gewoon met alle kleren aan aangevuld met thermolegging en muts. Ook eten we met ze mee. In de ochtend Yakthee met brood en 's avonds rijst met wat groente en vlees. De vrouw des huizes is een lieve dame van 45. Ze zorgt heel goed voor ons en wil van alles van ons weten. We praten met handen en voeten en komen zo toch nog best veel van elkaar te weten.
Brigittes fotoboekje wordt weer uitvoerig bekeken en besproken en zij vertelt over haar gezin en leven. Ze wil zo wel met ons mee naar Nederland!
We hebben hier een prachtige wandeling gemaakt in dit rotsige landschap met view op de hoogste top van de Muztagh Ata. Ook de vallei aan de andere kant is erg mooi. Al is het die kant op wat heiig.
Maar waarvoor we hier ook komen: Eppies eerste keer in een base camp! Het ligt op 4500m. We hebben super geluk. We mogen er lunchen in de lunchtent van een Canadese klimploeg die een toppoging gaan doen in de komende weken. De kok is reuzeblij met ons als gast en we eten op grote hoogte echt superlekker. We krijgen als advies van de gids daar: after lunch you can running around. Nou we raken van elke stap omhoog al uitgeput en we hobbelen meer dan dat we lopen. Gelukkig is er veel te zien. Uiteraard het uitzicht. Maar het is hier ook bergmarmottenland. En als je stil blijft zitten, komen er steeds meer tevoorschijn! We zien ook nog de halve klimploeg naar beneden komen: in een waanzinnig tempo komen zij de berg af.
We komen er ook een tweede dag. Dan voelen we ons al veel beter op deze hoogte. We lopen hele stukken en genieten weer volop. Zeker ook van het eten. We lunchen er met volop meloen en zelfs pasta Bolognaise mét kaas! We blijven de verdere dag in het base camp, ook weer om de marmotten te spotten. We dineren met de klimmers en gaan moe maar zeer voldaan weer slapen bij de familie in de yurt op 4000m.
Reacties
Reacties
Wat een hoogte! Mooi verslag van jullie belevenissen. Ik lees het graag!
De foto's deden me aan Canada denken, de bergmarmotten nu ook! En Eppie, heb je geen last van de ijle lucht?
Wat een mooie verhalen en prachtige foto's. Fijn dat jullie we zo van genieten!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}