Dag 2 in Kashgar

Ons plan was vandaag de moskee te bezoeken in de hoop iets van de sfeer het vrijdaggebed mee te maken. Daarom hebben we op onze hotelkamer geoefend in het omdoen van onze sjaals. Aangekomen bij de moskee schrokken we ons wild: veel politie bij de ingang die afgezet was met linten. Naast de ingang zaten de mannen te wachten tot ze naar binnen mochten voor het gebed. We stonden op enige afstand foto's te maken. Maar na een tijdje werden we weggestuurd. Wat was het een akelig gezicht al dat machtsvertoon, we werden er naar van. Om bij te komen van de schrik zijn we op een bankje gaan zitten voor het plein van de moskee en zijn scooters gaan fotograferen; we zaten aan een een 'fietspad' voor scooters. (fietsen zie je hier nauwelijks). Dat was een hele kunst omdat ze hard reden. En geruisloos zijn maar dat is voor de foto niet zo van belang.....Brigitte wilde graag 3 soorten brommers fotograferen: met 4 personen erop, met super groenblinkende zonnebrillen en met parasolletjes, (of het gelukt is??). We moesten erg lachen om de manier waarop ze hun helm, verplicht, dragen: losjes, soms scheef, op het hoofd; bij de dames bovenop hun opgestoken haar. En vaak waren ze van plastic wat Brigitte deed denken aan Bob de Bouwer. Druk bezig zijnde hoorden we ineens ontzettend veel kabaal: sirenes van politieauto's. Kwamen er 7 politiebusjes aan, alle ramen voorzien van tralies, en erg langzaam rijdend. We denken dat ze het gebed in de moskee wilden verstoren. Wat een nare vertoning. Ook hangen er overal maar dan ook overal camera's. Tegen enen werd het tijd om te lunchen en hebben plov gegeten (rijst met ui, wortel en in bouillon gekookt lamsvlees). Met thee en cola erbij was het een heerlijk maal. Vanwege de warmte zijn we naar het hotel gegaan voor een siësta. Toen op naar het 'Volksplein' om het enorme beeld van Mao te fotograferen en de rest van het grote plein. Na Mao bewonderd en vanuit alle hoeken gefotografeerd te hebben zijn we weer naar de Oeigoerse wijk gegaan. De straat waar we door liepen bleek een soort Volendam te zijn: hier zaten wel allerlei ambachtzaakjes maar duidelijk bedoeld voor toeristen, we werden er niet blij van. Zogauw de kinderen hier toeristen zien gaan ze klaar staan voor een foto. Alleen de hele kleintjes zijn nog spontaan te fotograferen. We wilden graag weer dwalen door de zijstraatjes. Maar gezien de tijd toch maar naar de avondmarkt gegaan om daar een wrap te eten met als toetje een heerlijk warm deegrolletje met noten, rozijnen en suiker. Dat ook dit weer goedkoop was moge inmiddels duidelijk zijn. We denken dat de Chinese autoriteiten onze foto's té leuk vinden om ze op de site toe te laten.

Eerste dag in Kashgar

Heerlijk rustig aangedaan vanochtend. Allereerst moesten we naar de bank die aan het Volksplein ligt met een gigantisch beeld van Mao. Op straat wisselen mag niet meer. Bleek dat er ín de bank geldwisselaars stonden. We vertrouwden het niet echt maar dit was de enige manier om aan Yuans te komen dus toch maar gedaan. Bij een grote supermarkt die 24 uur per dag open is, (ja ja!) boodschappen gedaan voor een lunch op onze kamer. Onze beroemde bedlunch. Ons hotel ligt zeer centraal waardoor we alles makkelijk kunnen belopen. We hebben ook mazzel met het weer, zowel in Kirgizië als hier: in beide landen hebben ze 2 weken tegen de 40 graden gehad, afgelopen zaterdag heeft het erg geregend en sinds zondag, onze aankomstdag, is het heerlijk weer, beneden de 30 graden. Eerst zijn we naar het plein gelopen waar de moskee aan ligt en daarna zijn we de 'oude' Oeigoerse wijk ingelopen. Oud is niet echt oud meer; de Chinezen hebben alles "opgeknapt". Maar of de Oeigoeren er blij mee zijn?? Het lijkt zo toch wel op een soort goed gelukt openluchtmuseum. Wat opvalt is dat je overal, maar dan ook overal politie op straat ziet; waar je ook rondkijkt altijd zie je er een paar. De oude wijk is grotendeels voor auto's afgesloten omdat er roadblocks/hekjes voor de ingang van de straten staan met politie. En alleen als zij het goed vinden mag er auto/kar door. Ook moet in elke winkel onze rugzak door de scanner en wij door een poortje. Ondanks dat steeds alle toeters en bellen afgaan mogen we toch altijd door. Zelfs bij de ondergrondse voetgangersoversteekplaats (mooi woord voor galgje) wordt alles en iedereen gescand. We zijn gaan rondstruinen in de oude wijk en hebben er enorm van genoten. Helaas zijn de zaakjes met oude ambachten in de oude wijk bijna uit het straatbeeld verdwenen; we hebben alleen een paar naaiateliers gezien. Om wat bij te komen zijn we een op een bankje neergeploft en hebben daar een hele tijd gezeten en mensen bekeken, dat was echt genieten. Tot slot naar de avondmarkt gelopen waar het eetgebeuren zich bevindt. Ongelofelijk wat er aan eten wordt aangeboden........zelfs ballen van een.......geit? Men doet plastic om de bordjes zodat ze geen afwas hebben, handig! Eerst zijn we over het marktje gelopen en hebben genoten van de mensen en de kraampjes. We hebben hier 'gedineerd': we aten een soort gefrituurde dumplings, ontzettend lekker en ongelofelijk goedkoop: we aten ons buikje rond voor €0.50 p.p; de cola(we beginnen alweer aardige colajunks te worden!) was iets goedkoper: €0.37. We waren net op tijd terug in ons hotel want nu regent en onweert het.

Grensovergang Torurgartpas

Gisteravond werden we verwend want de kachel in de yurt werd aangestoken. 's Nachts was het ongeveer 5 graden.Toch maar op tijd op vanochtend, ondanks dat de weg, aangelegd door de Chinezen, uitstekend is. Want we moeten op tijd bij de grens zijn. Om elf uur gaat het hek dicht en dan moeten we wachten tot 15.00 uur. Brigitte was erg teleurgesteld dat deze mooie weg die zij zich herinnerde, ook al zulk fraai asfalt heeft want we reden in stevig tempo waardoor het mooie landschap met besneeuwde bergtoppen aan ons voorbij zoefde. Ze had veel liever de oude weg nog gehad, lekker hobbelen over gaten en kuilen waardoor we langer en beter van al het moois; de uitgestrekte graslanden, besneeuwde bergen, yurts, kuddes paarden, zouden kunnen genieten. Maar ja, ook hier gaat de vooruitgang door. Goh, gekhè...Uiteraard een aantal fotostops gemaakt. Dit wordt de dag van de checkpoints; de eerste was ver voor de grens voor het controleren van de permit dat we hier mogen reizen en het controleren van onze paspoorten. Nu mogen we niet meer stoppen met de auto en niet meer uit de auto voor foto's. Op 3.500 meter hoogte passeren we het prachtige, rimpelloze Chatyr Kul-meer. Het weerkaatst als een spiegel de bergen eromheen. Prachtig! We maken foto's uit de rijdende auto, best lastig en mocht niet maar onze chauffeur vond het ok. Bij de tweede controle werden onze paspoorten nog eens bekeken. De derde was de officiële grens van Kirgizië waar we om 10.00 uur waren. Gelukkig reden we langs de enorme rij vrachtwagens die vaak langer dan een dag nodig hebben om de grens over te mogen. We hadden pech dat een Duitse hotelbus voor ons was met 19 mensen, waardoor we lang moesten wachten. Hier waren een soort tunnelkantoortjes, ditmaal voor de officiële grenscontrole (op de Torugart-pas, 3.752 m) van onze paspoorten. We haalden op het nippertje de grens, 10.55 uur. Hier namen we snel afscheid van onze Kirgizische chauffeur en gelukkig stond onze Chineze chauffeur met gids al klaar. We gingen lopend de grens over en weer waren er tunnelkantoortjes voor onze paspoortcontrole. Maar de controleurs sliepen/ lunchten dus konden we zo doorlopen en de bagageband was zo traag dat de man zei: loop maar door. Voor ons ongelofelijk dat het zó makkelijk ging. Brigitte heeft hier ooit echt alles, van boekjes tot dropzakjes open moeten maken. En we lazen nog steeds verhalen over dat het erg moeizaam kan zijn. Nadat de auto ook gecheckt was konden we weer verder rijden. Zo mooi als de weg in Kirgizië was, zo beroerd was die in het begin in China, Brigitte genoot! Ze herkende ook weer stukken van de weg, vooral de rode bergen die prachtig oplichten als de zon schijnt, maar helaas reden we hier in de stromende regen. Desondanks was het een schitterende tocht. Het weer knapte gelukkig weer snel op. Na een lange rit kwamen we om 13.40 uur nogmaals bij een controlepost: douane/immigratie. Helaas waren de officials aan het lunchen en ging de poort pas om 14.30 uur open. We mochten wel wat rondlopen en alleen het gebouw fotograferen verder niets. Kennelijk was dat toch te 'eng' want na een tijdje moesten we de auto weer in. Tegen drieën kwamen de officials keurig in gelid aanlopen. Hier nogmaals paspoortcontrole plus invullen immigratieformulier, waarop we o.a. moesten invullen dat we per vliegtuig het land waren binnengekomen met Quatar airlines of zoiets, tja..... Kennelijk is er maar 1 manier om China binnen te komen: per vliegtuig! Onze paspoorten werden zeer uitgebreid bekeken en.....onze temperatuur werd gemeten! Brigitte kreeg er de slappe lach van maar kon zich inhouden. Eppie stond naast haar maar werd gesommeerd achter haar te gaan staan. Het werd zelfs opgemerkt dat onze paspoorten verschillend zijn (die van Brigitte is iets ouder dan die van Eppie) Ook nu weer moest onze bagage op de lopende band maar het duurde lang voor het 'mannetje' arriveerde. Haast en ergenis zijn slechte dingen in China! We hebben alles rustig ondergaan, het is een ervaring op zich! Om 15.03 uur waren we officieel in China. Bij het verlaten van het terrein toch nog een keer paspoortcontrole en toen op weg naar Kashgar waar we ca. 16.00 uur aankwamen in ons 5 sterren hotel. Tot onze verrassing kwam Keyoum, onze reisagent in China, ons welkom heten en het was een leuk weerzien voor Brigitte en hem want het was 10 jaar geleden dat ze elkaar gezien hadden. Hij nodigde ons uit voor een diner en we hebben heerlijk gegeten, pompoen met noten, maïs en aardappel we kregen er warm water ( doe maar ruig ;-))bij en bestelden een meloensapje.

Tash Rabat

Vandaag gaan we naar één van de hoogtepunten van onze reis: Tash Rabat. Brigitte is totaal verrast door de weg erheen: 10 jaar geleden was het een slechte weg met veel kuilen en nu is het een asfaltweg, aangelegd door de Chinezen. Alleen de laatste 15 km is weerde oude bekendegravelroad. De uitzichten onderweg van landschappen en bergen waren spectaculair. Tash Rabat, "stenen huis", stamt uit de 15de eeuw en was een karavanserai. Het was misschien ook al in 10de eeuw een klooster. Ook zou het ooit dienst gedaan hebben als een 'ziekenhuis'. We waren er tegen twaalven waardoor we de hele middag hadden om te genieten van de schitterende omgeving en we werden zelfs uitgenodigd door een Kirgische familie om mee te lunchen; we moesten 2 lokale drankjes drinken, o.a. paardenmelk, niet te drinken, maar ja, weigeren is geen optie. Ze waren zeer geinteresseerd; een dochter sprak redelijk Engels. Brigitte kreeg nog een huwelijksaanzoek van opa, 73 jaar oud. Het fotoboekje van Brigite met privé foto's en van Haarlem werd vol belangstelling bekeken. Omdat de schoondochter juf Engels is, konden de vele vragen beantwoord worden. Brigitte moest de volgende keer maar met haar vader komen, zei opa, die ziet er nog zó kwiek uit!Het was een prachtige belevenis. Zoals gebruikelijk in China is het weer moeilijk iets op de site te plaatsen. Zo moeten we de foto's met de mobiel nemen dan een screenshot maken, dan nog wat goochelen met uploadenen dan hopen dat het internet het doet. We zijn dan ook blij dat het toch lukt. We zijn ook erg blij met jullie reacties!!

Naar Naryn

Vanochtend hebben we genoten van een heerlijk ontbijtbuffet. Het eerste deel van de reis was niet bijzonder, behalve dan dat we vlak langs de grens met Kazachstan reden en hebben zelfs 2 km in dat land gereden! Onderweg veel beelden van herten en sneeuwluipaarden gezien en van helden uit het verleden. Op een gegeven moment hadden we een fantastisch uitzicht op het Orto Tokoi reservoir. Gelukkig konden we met de auto naar het meer rijden. Wat een prachtig meer! De bergen werden steeds indrukwekkender; we kwamen door een kloof en over 2 passen. Volgens onze chauffeur, die uitstekend Engels spreekt en erg aardig is, zou er in Naryn niks te beleven zijn en hij vond het maar vreemd dat we het stadje in wilden. Maar we hebben er genoten van de markt met alle leuke kraampjes en vooral van de mensen. Het viel ons op dat de kleding varieerde van erg modern tot de jaren 50. Weinig mannen dragen nog de traditionele Kirgistaanse vilthoed, maar wij hebben er een zoals je op de foto gezien hebt!

De kop is er af!

Op Schiphol kwamen we al helemaal in andere sferen. Op zich een rustige dag daar, ware het niet dat busladingen vol Mekkagangers ook naar Istanbul reisden. Schiphol zag wit ( met rode sjaal van het Ga-met-ons mee-naar-Mekka-reisbureau-dan-krijg-je-een-gratis-sjaal). 

We kwamen niet eens heel kapot aan in ons guesthouse. Eerst even lekker slapen. Daarna een plons in het zwembad. Heerlijk hoor, de moeheid stroomt er zo uit. 

Uiteraard daarna naar het kantoor van Slava en zijn zoon Vasily met wie ik alles via de mail geregeld heb voor de reis. Een warm onthaal! We kregen ook een presentje........zie foto. 

Daarna even een korte wandeling over het megalomane Ala Too plein met dito beeld van Manas. De superheld hier. 

Er is in 5 jaar heel veel veranderd hier, vind ik. Er worden gigantische flats neergezet en de stad is gemoderniseerd. Gelukkig is het oude Russische warenhuis de Tzum er gewoon nog wel. Dicht op zondag maar we konden er wel op een terrasje neerploffen om heerlijke Ramensoep te eten. 

Klik in de balk hierboven op Foto's om die te zien. Tot in Kashgar??

Groetjes van Brigitte (en Eppie)

We hebben er zin in.

Dag allemaal,

Dit is even een eerste testje om te kijken hoe we de site kunnen vullen.

De foto’s bovenaan deze site heb ik 10 jaar geleden gemaakt in Kirgizstan en Xinjiang. In Kirgizstan was ik ook 5 jaar geleden nog, het is er zoooooo mooi. In Xinjiang rond Kashgar was ik dus al 10 jaar niet meer…….Ik ben daarom erg blij dat Eppie met mij deze kant op wil. Ben erg benieuwd of het er nog steeds zo mooi is! Hopelijk lukt het ons jullie mooie foto’s en verhalen te sturen. We hebben alleen maar Wifi in de grotere plaatsen. Uiteraard niet in de yurt! Maar wie weet waar nog wel…

We hebben heel veel zin in onze reis!

Tot gauw!

Brigitte [en Eppie]

Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom op ons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die we gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onzemailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op ons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Eppie en Brigitte